واید/شات (wide/shut) یک ایده تجسمی ست که طی پانزده سال اخیر بعنوان دستاوردی فرمی در آثارم نقش پررنگی یافته و مفهوم آن اینست که با امتداد و بزرگتر شدن کادر، عناصر و محتوای تصویری موجود بدون تغییر مانده و ادامه خواهند یافت‌. ایده فوق از نخستین تجربه های انتزاعی ام (۱۳۸۳) تازمان حاضر، وام دار زیباشناسی و پلان بندی موجود در نگاره های ایرانی و نیز محصول تجربه ام در بازگشت از انتزاع به واقعنمایی می باشد. آثار مجموعه حاضر که برداشتی ذهنی از امری واقعی اند، بدلیل قابلیت Pattern گونگی، سویه ای دکوراتیو یافته و همچنین بواسطه تکرار عناصر محدود، وجهی مینیمال دارند و بعنوان روشی جهت بسط نمودهای انتزاعی و یافتن مصادیق واقعی خلق شده اند.

ایده تجسمی فوق بعنوان مکملی برای ویژگیهای جوهری تخریب وترسیم، کلاژ و بداهگی عمل کرده و نیز محصول نگاهی ست که با پلان بندی بر اساس پرسپکتیو نقطه ای منافات دارد. البته ویژگی های موجود در این مجموعه  در مجموعه های “پیاده نظام”، “باغ ایرانی”  و “دیستوپیا”  هم وجه پررنگی دارد، اما مصداق عینی اش را با شدتی بیشتر در مجموعه “فرش پارسی” یافته است. همانگونه که وجه دکوراتیو میان “واید/شات” و “فرش پارسی” هم بیشتر از مجموعه های دیگر خودنمایی میکند.