مجموعه “فرش پارسی” مجموعه‌ای ست دکوراتیو با خصلت‌های مینیمالیستی که وجهی انتقادی را در دل خود جای داده است. این مجموعه که از تعدد و تکرار ملخ‌ها ایجاد شده، نشانگر این است که برای بیان مفاهیم اجتماعی و یا آسیب شناسانه نیازی به استفاده از فیگورهای انسانی نیست، چرا که هنرمند می‌تواند با خلق یک “ایماژ”، به شکلی نمادین مفاهیم مورد نظرش را بیان کند.