ایده اولیه مجموعه “یادداشتها” تمایل به طراحی ذهنی (طراحی بدون داشتن مدل واقعی و بدون استفاده از منابع تصویری) بود که از کودکی بعنوان یک علاقه و گرایش در من نهادینه شده است. مشخصا ترم های ابتدایی دوره کارشناسی رشته نقاشی شروع این نوع طراحی محسوب میشود که بتدریج از شکل تقلید از یک ایده واقعی به سمت طراحی ذهنی خلاق حرکت کرده و از اواخر دوره کارشناسی ارشد؛ شکلی جدی بخود گرفت و این دقیقا زمانی بود که به درج تاریخ،  امضا و نگهداری آنها اقدام نمودم.

نکته مشترک میان تمامی آثار این مجموعه (از ابتدا تا حال حاضر) قطع کوچک طراحی هاست که باعث میشود در زمانی کوتاه و تنها با یک خودکار یا ماژیک؛ طراحی شکل بگیرد. اما چیزی که باعث اهمیت “یادداشتها” و وجه تمایز آن با دیگر تم ها در انجام و ارائه طراحی میشود، اینست که در زمانی کوتاه و در اندازه ای ناچیز، اثری امکان خلق می یابد که هیچ دست کمی از یک طراحی یا نقاشی در ابعاد بزرگتر – و نیز با صرف زمان بیشتر – نداشته و تمامی عناصر تجسمی و نیز ایده های تجسمی در آن امکان بروز و ظهور می یابند. همچنین هنرمند میتواند در زمانی کوتاه؛ موضوع و محتوای مورد نظرش را در قطعی کوچک به نمایش گذارد.

بلحاظ فرم و محتوا شاید بتوان دو دوره ی کلی را برای این مجموعه در نظر گرفت. دوره اول از ۱۳۷۸ تا ۱۳۸۹ و دوره دوم از ۱۳۸۹ تا کنون. در دوره نخست میتوان موضوعات مشخصی را در آثار بازشناخت. محتوای این دوره شامل مراتبی از زندگی روزمره و دغدغه های زیستی انسان و نیز رابطه آدمی بامحیط ؛ شامل انسانهای دیگر، حیوانات و نیز طبیعت است. همچنین بلحاظ دغدغه های فرمی، زیباشناسی و ایده های تجسمی، تنوع زیادی در خلق و اجرای آثار وجود دارد.  در دوره دوم اما؛ محتوای آثار تغییر کرده و در بیشتر اوقات دغدغه های هستی شناسانه؛ سوالاتی را از چیستی انسان و زندگی اش مطرح میکنند. آثار این دوره نقبی ست به درون آدمی و تمایلات ناشناخته او و آن چه زندگی اش را مورد مخاطره و تحت تاثیر قرار داده است. اما بلحاظ فرمی، عمده آثار از وحدت اجرا و تمهیدات بصری یکسانی بهره میگیرند.

و اما در سال ۱۳۹۱ بود که طراحی های مجموعه “یادداشتها” در قالب کتابی با همین عنوان منتشر شد. یک سال پیش از آن “مصطفی اقبالی”  هنرمند جوان و دوست عزیز و دیرینه ام ایده جمع آوری آثار را مطرح و به تنهایی زحمت اسکن و ویرایش آثار را – که بالغ بر پنج هزار طراحی بود – بر عهده گرفت و در پایان فرآیند ذکر شده، “مهدی صادقی” ( مدیر نشر رسم ) بشکلی اتفاقی از شرایط آثار مطلع شده و آمادگی خود را جهت انتشار خلاصه ای از کارها اعلام نمود. در اینجا از این دو عزیز که همواره دغدغه فرهنگی مشی اصلی زندگی شان است، سپاسگزاری کرده و مراتب ارادت، احترام و قدردانی خود را به ایشان اعلام داشته؛ برایشان سلامتی و موفقیتهای پی در پی آرزو میکنم.