پس از تجربه نقاشی انتزاعی بمدت یک سال ونیم و از آنجا که همواره خودم را نقاشی واقع گرا میدانستم، بفکر آزمایش ظرفیت های موجود نقاشیهای انتزاعی ام در نسبت با موضوعات و پدیده های دنیای واقعی افتادم. از همین رو با ویژگیهای نهادینه شده در نقاشیهایم؛ شروع به نقاشی ذهنی از چشم اندازها و  مناظر طبیعت کردم. علت انجام ذهنی تجربیات فوق، حفظ مراتب و دستاوردهای زیباشناسانه ای بود که در آثار انتزاعی ام منجر به ایماژهایی شخصی شده بود.بنظرم میآمد که با حضور در طبیعت و یا استفاده از تصویرطبیعت، با اختلال در تکرار ایماژهای شخصی ام  مواجه خواهم شد و نقاشی به روش ذهنی و بدون مدل ، دستم را در ایجاد ایماژهای فردی باز خواهد گذاشت. در فرآیند اجرای این آثار ، با گذاشتن لکه ها و سطوح رنگی مختلف؛ کار را آغاز کرده و در ادامه ی جریان نقاشی؛ سطوح ، لکه ها وخطوط را بسمت یک چشم انداز ذهنی از طبیعت هدایت میکردم. برخی از آثار این دوره نمود فیگوراتیو انتزاعی یافته و برخی دیگر به مناظر طبیعی نزدیکند، چرا که میزان طبیعت پردازی  در هر یک از آثار یادشده؛ بشکل کنترل شده و در راستای پروژه ی “بازگشت از انتزاع به واقعنمایی” ، حاصل تجربه گری میان انتزاع محض و واقعیت بود.