مقدمه دوره ششم:

پس از پرداختن به نقاشی ها و طراحی های مجموعه ” پیاده نظام” و از اواسط سال ۱۳۹۱ تا به این سو؛ مشغول مجموعه هایی با موضوعات و دغدغه های مختلف شدم. شروع این دوره با نقاشی های مجموعه ” آلزایمر” و ادامه ی آن با مجموعه های ” باغ ایرانی” ،  ” منطقه آزاد” ، ” پژواک ها” ، “دوران انحطاط” ، ” فرش پارسی” ، ” دیستوپیا”  و ” واید/ شات”  ادامه یافت. درواقع پس از مجموعه “پیاده نظام” و با اطمینانی که از مسئله فرم در آثارم داشتم، بطور متناوب درگیر موضوعات و مفاهیم گوناگون شدم. در این میان مجموعه های “منطقه آزاد” ،  “دیستوپیا”  و “وایدشات” بنمایش در آمدند. اولی در گالری “طراحان آزاد”بهار ۱۳۹۳ ، دومی در گالری “امکان” بهار ۱۳۹۶  و سومی در گالری ” اُ ” بهار ۱۳۹۸ . همچنین مجموعه “فرش پارسی” همزمان با مجموعه “دیستوپیا” پایان یافت، اما تاکنون موفق به نمایش یکجای این مجموعه در گالری های تهران نشده ام. مجموعه های “آلزایمر” ، “باغ ایرانی” ، “پژواک ها ”  و “دوران انحطاط” بلحاظ کمیت به شرایط نمایش نرسیدند، اما مسلما در آینده ادامه یافته و به نمایش درخواهند آمد. البته  در این میان مجموعه های دیگری نیز به تصویر درآمدند که تاکنون مجالی برای ادامه نیافته اند، اما رویهمرفته مجموعه های یادشده وجه پررنگ تری در این میان داشتند.

مجموعه “باغ ایرانی” بر اساس یک ایده اولیه نسبت به ابژه “باغ ایرانی” شکل گرفت. “باغ ایرانی” از غنی ترین ساختارهای هندسی در معماری ایرانی بشمار میرود و من به شخصه علاقه ی خاصی بدان دارم. درواقع “باغ ایرانی” نمادی ست از نگاهی ارزشگذارانه نسبت به وضعیتی آرمانی که در مجموعه حاضر بلحاظ چیرگی عناصر بدیمن و پلشت، محیط امن خود را  از دست داده است.